Decyzja.

To pytanie a raczej propozycja zaskoczyło mnie całkowicie.Po pierwsze jakiej terapii,co to takiego jest ta terapia z czym to się je?Po drugie ,przecież jestem trzeźwy jak niemowlak ,tydzień nie miałem alkoholu w ustach.Po trzecie,jaka terapia,ja już mam plany na najbliższe dni.Wyjdę z ośrodka ,zdobędę,wykombinuję(przecież nie zarobię ) jakieś pieniądze i nareszcie napiję się piwka( był upalny maj).Po za tym za kilka dni obchodzę urodziny i co będę je świętował o suchym pysku na jakiejś terapii? To tylko kilka przeszkód które mi natychmiast stanęły na drodze do podjęcia decyzji ,było ich o wiele ,wiele więcej.Jednak przed oczami miałem też zapamiętany z korytarza ośrodka widok.W tym samym czasie kiedy my,to znaczy ci z odtrucia ,wracaliśmy na swoje sale z górnego piętra schodziła inna grupa na obiad.Szokowała mnie różnica pomiędzy tymi dwoma grupami ludzi.Z jednej strony my,to znaczy ci z odtrucia: nieogoleni,niechlujni, ubrani byle jak,najczęściej w to w czym nas dostarczono na odtrucie,przy tym wszystkim dość rubaszni i hałaśliwi.Wiadomo zabiegi lecznicze trochę podreperowały nasze nadwątlone alkoholem siły witalne.Z drugiej strony szli ludzie ,ostrzyżeni,ogoleni ,porządnie ubrani wręcz pachnący,do tego jeszcze zachowywali się cicho,spokojnie .Już wtedy ta grupa mi się podobała i myślałem co trzeba zrobić by znaleźć się wśród nich a tak naprawdę to im zazdrościłem.Tak, ten widok i chęć znalezienia się w tej drugiej grupie zaważył na mojej decyzji o podjęciu terapii. cdn.